Die Neeltje!

Ik schrok een beetje van Neeltje gisteren. En van de schrik produceerde ik prompt een bulderende schaterlach (altijd goed voor de verstandhouding met de overige studenten in de ub), die moeiteloos oversloeg in lichte paniek. Wat weer resulteerde in het feit dat ik tot vannacht bijna half drie achter mijn pc zat. Omdat 'er niemand is die zo mooi kan schrijven als Lieke'. Ehm. Ja.

Vijf concepten verder en evenveel krappe uren slaap later zit ik op mijn werk. Stiekem te schrijven, want eigenlijk moet ik lezen. Maar ik wil zo graag nog zoveel schrijven. Een ode aan Bertha, de koffiejuffrouw van de kantine, bijvoorbeeld. Een steekhoudend politiek commentaar in de krant. Een historische roman. Een gedicht voor (of over) Neeltje. Een betoog over mart smeets en mensen die geen hoofdletters verdienen. Een analyse over niet uitgelezen boeken, onafgeschreven logjes en het causale verband met het niet kunnen maken van keuzes. Een reportage over de Van Tour Europe. Een interview met een necrologieënschrijver. Een kritiek op mijn onbewuste en schijnbaar onafwendbare voorliefde voor opsommingen. Een stuk over sektes en Six feet under en de bittere noodzaak van vernieuwing van mijn referentiekader. Een kerstlied.

Alleen moet ik de juiste woorden nog vinden. Tot die tijd verwijs ik jullie door naar Neeltje. Die schrijft, over leuke dingen.